در برنامه ریزی های بازآفرینی شهری؛
مرکز پژوهش های مجلس خواهان تفکیک بافت تاریخی از فرسوده شد
مرکز پژوهش های مجلس طی گزارشی به بررسی جایگاه بافت های تاریخی در طرح باز آفرینی شهری پرداخت.
به گزارش فست تریپ به نقل از مرکز پژوهش های مجلس، معاونت مطالعات آموزش و فرهنگ این مرکز در گزارشی به بررسی جایگاه بافت های تاریخی در طرح بازآفرینی شهری پرداخت.
در این گزارش می خوانیم: در کلامی موجز «بازآفرینی شهری» را می توان «فرایند زیست پذیر کردن مناطق شهری کم کیفیت با حداکثر مشارکت ذی نفعان شهری و مدیریت یکپارچه در سطح محلی»، دانست. فلسفه شکل گیری این مفهوم را می توان به انقلاب صنعتی، پیشرفت های تکنولوژیکی و افزایش جمعیت شهرها و به تبع آن پاسخگو نبودن بافت های ناکارآمد شهری به نیاز شهروندان، مرتبط دانست.
در ادامه این گزارش آمده: مفهومی که در آن اصولی نظیر نقش حمایتگر و تسهیل گر دولت، توجه به محوریت مدیریت شهری، رویکرد چند وجهی، رویکرد محله محور، رویکرد تقاضا محور، توجه به بستر فعالیت، مشارکت مردمی، تاکید بر توسعه درونی و پایدار، اولویت بندی محلات و همین طور توجه توأمان به پیشگیری و حل مسئله بر آن، حاکم است. در هر روی، این جریان در کشور ما نیز عقبه ای قابل توجه دارد.
در این گزارش با بیان این نکته که شکل گیری شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران و ایجاد ساختارهای در رابطه با آن در استانها و شهرداری ها، ریشه در پیگیری طرح های بازآفرینی شهری دارد، تصریح شده: در قانون برنامه ششم توسعه، از این طرح با عنوان «برنامه ملی بازآفرینی شهری پایدار»، یاد شده است. اما یکی از جنبه های حیاتی در طرح های بازآفرینی شهری، توجه به بافت های تاریخی است که بعنوان میراث فرهنگی یک ملت، هویت یک شهر را شکل می دهند. باتوجه به اهمیت موضوع، گزارش پیش رو به دنبال پاسخ به این پرسش که «ظرفیت های طرح بازآفرینی در رابطه با بافت های تاریخی شهری چیست»؟
در این گزارش بیان شده: طرح بازآفرینی شهری از ظرفیت های وی ژه ای درباب بافت های تاریخی شهری، برخوردارست. ظرفیت های قوانین و مقررات موجود را می توان در قانون پشتیبانی از احیا، بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری، سند ملی راهبردی احیا، بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری، مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران درباب ابلاغ نقشه محدوده بافت فرهنگی- تاریخی ۱۶۸ شهر کشور و اصلاحیه آن، قانون برنامه ششم توسعه، قانون پشتیبانی از مرمت و احیای بافت های تاریخی فرهنگی و قانون بودجه سال ۱۴۰۰، جستجو کرد. به لحاظ اجرائی نیز شرکت بازآفرینی شهری با تاکید بر موضوع بافت های تاریخی در اساسنامه، راهبردها و در نظرگیری بافت های تاریخی بعنوان یکی از گونه های بازآفرینی، بدین موضوع توجه داشته است. اما بمنظور بهره گیری هرچه بیشتر از ظرفیت های در رابطه با بافت های تاریخی در طرح بازآفرینی شهری، دو پیشنهاد قابل طرح است:
- در این گزارش آمده: مشخص ساختن وضعیت فعلی بافت های تاریخی در طرح های بازآفرینی شهری؛ مسلماً پیش روی در هر طرحی منوط به روشن سازی دقیق وضعیت فعلی است. به عبارتی اگر در امتداد بهره گیری از ظرفیت این طرح در حوزه بافت های تاریخی هستیم باید به وضوح وضعیت تحقق اهداف و قوانین پیشین روشن شود. این که اعتبارات تخصیص یافته به طرح بازآفرینی شهری تا چه حد به بافت های تاریخی تعلق گرفته است یا سرانجام طرح ویژه حفاظت و احیای بافت های تاریخی فرهنگی به کجا رسیده است، ابهاماتی است که همچنان پابرجا است.
در بخش دیگری از این گزارش تصریح شده: در سطحی عملیاتی تر نیز باید تعداد بافت های تاریخی مرمت و احیا شده، میزان هزینه کرد برای هر یک و همین طور پراکندگی جغرافیایی این بافت ها، مشخص شود. روشنگری دراین زمینه و بعد از آن پیگیری برنامه ریزی دقیق و هدفمند برمبنای اطلاعات به دست آمده می تواند در حوزه مرمت و احیای بافت های تاریخی، راهگشا باشد.
- در بخش تجویزی این گزارش هم بیان شده: استفاده از ظرفیت های قانونی پیش روی با تاکید بر بافت های تاریخی؛ گستردگی وظایف بازآفرینی شهری از بهسازی، نوسازی و مقاوم سازی، توسعه و تجهیز امکانات خدمات روبنایی محلی و شهری، بهسازی و ارتقای زیرساخت محلی و شهری و توسعه فضای شهری تقریباً طیف کاملی از انواع اقدامات نرم افزاری و سخت افزاری و عمرانی را شامل می شود که به لحاظ مکانی و جغرافیایی بین بافت تاریخی، بافت فرسوده و سکونتگاه غیررسمی نیز توزیع می شود.
در ادامه این گزارش آمده: این در حالیست که نحوه تدوین ماده (۵۹) قانون برنامه ششم و بودجه سنواتی در این خصوص به شکلی است که هیچ نوع شاخص کمی برای ارزیابی عملکرد و نظارت نمایندگان محترم مجلس فراهم نمی آورد. پس لازم است در تدوین برنامه هفتم توسعه و نیز بودجه ریزی سنواتی ابتدا، اعتبارات حوزه بافت تاریخی بصورت تفکیکی تعیین شود و سپس باتوجه به مصوبه ابلاغ محدوده های تاریخی ۱۶۸ شهر کشور و مبتنی بر مطالعات هر یک از آنها، اقدامات مورد نیاز به همراه زمان بندی در قالب یک ماده مجزا برای برنامه احیا و توانمندسازی بافت تاریخی، تبیین شود. این موضوع، باتوجه به حجم قابل توجه اعتبارات حوزه بازآفرینی شهری و تحقق اندک اهداف بازآفرینی برنامه ششم (برآورد ۲۰ درصدی)، اهمیت دو چندان می یابد. همچنین، بنظر می رسد ظرفیت ها و فرصت های گردشگری بافت های تاریخی کمتر مورد توجه قرار گرفته است که جا دارد در برنامه هفتم توسعه بطور در خور به آن پرداخته شود.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب